WAB: Het eerste geslaagde beroep op ontslaggrond i (cumulatiegrond)

Marco Hendrikse 21 oktober 2020 3 min
Categorie: Wet & Regelgeving

Per 1 januari 2020 is de Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) ingevoerd. De invoering van deze wet heeft grote gevolgen (gehad) voor werkgevers. Zo wijzigden regels rondom ontslag, oproepkrachten en de transitievergoeding en werd een gedifferentieerde ww-premie voor flex en vast personeel ingevoerd.

Verduidelijking WAB tav oproepkrachten

Net na invoering van de wet klaagden vele sectoren, zoals horeca, schoonmaak en landbouw over opgelopen arbeidskosten. Dit was echter pre-corona. Nu hebben diezelfde sectoren vaak hele andere zorgen. Over de WAB hoor je ze even niet zoveel. Toch zijn de gevolgen van de WAB merkbaar ehttps://www.artra.nl/nieuwsbericht/de-eerste-ervaringen-met-de-invoering-van-de-wab/n is zelfs alweer een aanpassing cq verduidelijking aangekondigd ten aanzien van oproepkrachten die vermoedelijk per 1 januari 2021 ingaat (Na een periode van een jaar moet de werkgever de oproepkracht een voorstel doen voor een vaste arbeidsomvang. Oproepkrachten krijgen maximaal een maand om dat aanbod te accepteren. De vaste arbeidsomvang gaat dan in op de eerste dag na de veertiende maand, als de oproepkracht het voorstel accepteert.).

WAB en ontslag

Ook op het gebied van ontslag zijn er nieuwe ontwikkelingen. In de WAB is een zogenaamde cumulatiegrond (i-grond) opgenomen. Deze ontslaggrond moet een verzoek tot ontbinding bij de kantonrechter makkelijker maken. Een werkgever kan dan meerdere ‘onvoldragen’ ontslaggronden aandragen. Opgeteld zijn deze ontslaggronden dan zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd dat deze de arbeidsovereenkomst in stand houdt. Een werkgever die succesvol een beroep doet op de cumulatiegrond moet wel een transitievergoeding betalen en een mogelijke billijke vergoeding. Daarnaast heeft de werknemer recht op een extra vergoeding van maximaal 50% van de transitievergoeding. Deze wordt door de kantonrechter vastgesteld.

Eerste geslaagde beroep op cumulatiegrond

Dit jaar hebben reeds diverse werkgevers een beroep gedaan op deze cumulatiegrond. Tot deze zaak bepaalde de kantonrechter dat dat beroep ongegrond was, omdat bijvoorbeeld een goede onderbouwing ontbrak, de aangedragen ‘onvoldragen’ ontslaggronden bij lange na niet voldragen waren of omdat de werkgever zich niet behoorlijk had opgesteld. Nu is er echter een eerste zaak waarin een werkgever met succes een beroep doet op de cumulatiegrond.

De feiten

Een werknemer is sinds 2013 in dienst. In 2014, 2015 en 2017 presteert hij goed volgens zijn werkgever. In 2016 en 2018 wordt zijn presteren matig genoemd. In 2019 krijgt werknemer de opdracht zijn functioneren te verbeteren en wordt hem een verbeterplan overhandigd. De spanningen tussen werknemer en werkgever lopen verder op. De werknemer krijgt een vaststellingsovereenkomst voorgelegd, maar gaat daar niet mee akkoord. Begin 2020 wordt werknemer op non-actief gesteld en volgt mediation tussen beide partijen. Dit leidt niet tot een oplossing. De werkgever verzoekt daarop de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden. Primair op grond van disfunctioneren of een verstoorde arbeidsverhouding en subsidiair op de cumulatiegrond.

Oordeel rechter

De rechter oordeelt dat werkgever werknemer onvoldoende in staat heeft gesteld om zijn functioneren te verbeteren, bijvoorbeeld door het aanbieden van opleiding en training. Ook de ontslaggrond verstoorde arbeidsverhouding is niet voldragen, aldus de rechter. De verstoorde arbeidsrelatie kan immers niet los worden gezien van het disfunctioneren van de werknemer. Partijen hebben wel hun best gedaan om de verstoorde arbeidsverhouding te verbeteren door de inzet van mediation. Omdat deze niet geslaagd is, oordeelt de rechter dat het beroep op een verstoorde arbeidsverhouding bijna voldragen is. En dat is een voorwaarde om een beroep te kunnen doen op de cumulatiegrond. Ontbinding van de arbeidsovereenkomst op basis van de cumulatiegrond wordt toegewezen.

Maximale transitievergoeding toegewezen

De rechter wijst wel de maximale transitievergoeding toe aan werknemer. De rechter verhoogt de transitievergoeding met 50 procent (factor 1,5). De werkgever heeft volgens de rechter steken laten vallen in het verbetertraject. Dat valt werkgever aan te rekenen, vandaar de hogere vergoeding.

Dit was dus het eerste geslaagde beroep op de cumulatiegrond. Ten tijde van het verschijnen van dit artikel is reeds meerdere keren succesvol een beroep gedaan op ontslaggrond-i.

Is je kennis over de WAB nog niet optimaal of juist al een beetje weggezakt? Volg dan onze e-learning over de WAB, speciaal voor de flexbranche.

>