De kunst van vakantie
Jaren geleden las ik een boek van Alan de Botton, ‘De kunst van het reizen’. In zijn boek vertelt hij onder andere het verhaal van een man die vanuit Frankrijk graag naar Londen wilde reizen. Weken was hij druk met alle voorbereidingen, maar op het moment suprême kwam hij niet verder dan een lokaal gevestigde Engelse pub. Hiermee was voor hem de reis gedaan en verlangde hij terug naar zijn eigen huis, of in dit geval, kasteel.
On the road (not)
In 2020 waren wij ook bezig onze zakelijke reis met artra verder vorm te geven. We hadden de juiste voorbereidingen getroffen, waren in het juiste gezelschap, bepakt, bezakt en al lekker op weg. Met Corona is er een streep door veel zakelijke avonturen gezet. Geen Inspiratiedag (de spreker kwam uit Brabant en twee dagen later was de lockdown een feit), geen kantoor en geen bezoeken meer.
Online road
Thuis- en online werken werd het adagium. Dealen met alledaagse zaken als jengelende kinderen, bij elkaar op de lip zitten en (voor je gevoel) niets meer beleven. Ik was in ieder geval snel klaar met de mini-kring van mensen die je dagelijks ziet (sorry allen) en het gemis aan prikkels (ADHD-light). Terug naar De Botton. Hij beschrijft hoe wij allen in staat zijn om het mooie te halen uit het kleine. Vaak zijn het zaken die je dagelijks niet opmerkt. In een nieuwe omgeving (zoals op vakantie) ben je ontvankelijk voor nieuwe indrukken en ervaar je ineens alledaagse zaken als mooi of interessant. Zaken die je in je eigen habitat niet eens opmerkt.
Zijn we blind?
Hierover zegt De Botton: ‘Je raakt gewend aan je eigen woonomgeving en daardoor kijk je er niet meer naar. Als je op reis bent verwacht je van een heleboel dingen dat ze interessant zijn en daardoor ben je ontvankelijk voor bijna alles. Als je naar de supermarkt loopt, denk je: dit is thuis, dit ken ik allemaal. Terwijl als je in Sydney bent, denkt: oh kijk, interessant. Het moet wel bijzonder zijn, want hier is het anders’.
Je eigen wereld
Door niet van hot naar her te kunnen reizen en beperkt mensen te mogen ontmoeten, kijk en ervaar je de eigen wereld beter en scherper. Word daardoor alles mooier? Was het maar waar. Je ziet en ervaart wel meer. Wel nieuw was wat mij betreft de impact van de digitale wereld. En de talloze ontmoetingen hierin. Vooral met de mensen waarmee je dagelijks werkt. En man, wat ben ik blij met het team. Net in lockdown riep een: ‘Beetje gek om te zeggen, maar ik krijg toch van deze veranderingen veel energie. Schouders eronder en gaan!’
Is alles nieuw?
Nope. We trainen, ontwikkelen, spreken klanten en praten online over zaken die ons bezig houden. Wat wel echt nieuw is, is het dagelijks (zonder uitzondering!) bellen met de teams. Spraken we elkaar nooit? Nee, zeker niet. We hebben alleen (zoals velen) een nieuwe vorm gekozen. En, ondanks dat we elkaar niet zo vaak fysiek zien, spreken we elkaar des te meer. Het is echt een ritueel geworden. De dagstart waarin we in kleine teams elkaar dagelijks bijpraten en wekelijks met iedereen contact hebben.
Moet alles nieuw zijn?
Eerlijk? Ja. Ik hou van een nieuwe ervaring. Prikkels, uitdagingen en avonturen. Er is iets dat verstrooiing heet, afleiding. Je kunt daar wel moralistisch over doen, maar soms heb ik gewoon even verandering van lucht nodig. De sleutel ligt in het willen begrijpen van een nieuwe omgeving. Niet alleen de highlights, maar ook de minder mooie kanten. Het echt willen begrijpen. Of het nu gaat over een land, een stad of simpelweg de ander.
En dan nu vakantie
Met ja, alweer dezelfde clan (en geen zorgen, niet het artra-team). De kunst van het reizen gaat over het hoe en waarom van het reizen, niet over het waar-naartoe en wat-er-te-zien-is. Ik blijf een verlangen houden naar het exotische, het andere. Volgens De Botton is het interessant om te analyseren waarom iemand naar een bepaald land wil. Er is een psychologische manier om naar reizen te kijken: we reizen om eigenschappen en waarden te vinden die we misschien niet genoeg in onszelf vinden of in onze eigen cultuur. We proberen onszelf uit te balanceren door af en toe te reizen. De vraag is tot welk land jij je aangetrokken voelt. Waar heb je meer van nodig? Wat kom je blijkbaar te kort in de eigen samenleving?
Dit jaar
Houden we allemaal massaal van Holland. Deels gedwongen door externe regels, deels door een krappere financiële huishouding en deels door de hernieuwde liefde voor de eigen omgeving. Het kunnen waarderen van je eigen omgeving en het zien van de schoonheid in kleine dingen. Ik heb veel zaken die ik als vanzelfsprekend ervaarde meer leren waarderen in deze periode. Maar, ik ga wel op reis. Naar Italië. Voldoende tijd daar om na te denken over wat dat over mij zegt…
Fijne dagen!
Ellen van Hierden, directeur van artra en de Academy for Recruitment en initiatiefnemer van keesz. Ellen houdt van werk en met name van flexwerk. Zij is nieuwsgierig naar ontwikkelingen binnen de flexbranche en bericht hier graag over!