62 jaar, vrouw en net werkloos
Dit ging over mij, ongeveer een half jaar geleden.
Niet bepaald een fijne uitgangspositie op de arbeidsmarkt. Kijkend naar de ranglijst waarop het meest onderscheid wordt gemaakt, was mijn enige voordeel mijn Nederlandse nationaliteit.
Toch heb ik, ondanks het feit dat ik me voor twee-derde in de discriminatie top-3 bevond, redelijk snel weer werk gevonden en ik prijs mezelf gelukkig. Mensen in mijn omgeving reageerden ook positief: “Wat geweldig dat je zo snel weer aan de slag bent, je zal wel heel dankbaar zijn.” Dat heeft me aan het denken gezet: Dankbaar? Hoezo? Waarvoor? Dat een werkgever het heeft gewaagd om een vrouw aan te nemen? Eentje van 62 jaar?” Kennelijk vinden we dat toch iets bijzonders.
Geluk
Misschien heb ik wel geluk gehad. Ik ben dan ook hartstikke blij met mijn job. Het is heerlijk om het gevoel te hebben dat je er toe doet, dat je een bijdrage levert aan de groei en bloei, dat je plezier hebt in het samenwerken met collega’s. Dat geldt voor de meeste mensen. En wat moet het verschrikkelijk zijn als je kansen heel klein worden omdat er in stereotyperingen wordt gedacht.
Ouderen en (nieuwe) technologieën
Ik moest terugdenken aan de trainingen die ik heb gegeven over het onderwerp gelijke behandeling. Twee deelnemers – actief in bemiddeling in het office-segment – hebben ooit opgemerkt: “Ik begrijp mijn opdrachtgevers wel. Ouderen zijn vaak onbekend met de nieuwste computerprogramma’s en zijn nog niet eens in staat om een fatsoenlijk Excellijstje te produceren.” Met dat laatste was ik het zeer eens. Er zijn best veel leeftijdgenoten in mijn kring die hier moeite mee hebben. MAAR NIET ALLEMAAL!! IK NIET bijvoorbeeld. Het kwam ineens heel dichtbij en ik begrijp hoe het moet zijn om echt uitgesloten te worden.
Nog een voorbeeld
In een andere trainingsgroep werd mij verteld wat je zou kunnen doen om vrouwelijke kandidaten te werven, zonder de schijn te wekken dat mannen en vrouwen ongelijk worden behandeld. De truc was om een vacature uit te zetten voor inpakwerkzaamheden. Daar werd dan aan toegevoegd: “Het gaat om het inpakken van damesverband en tampons.” Het blijkt dat hier weinig kerels op af komen. Destijds moest ik wel hartelijk lachen om dit verhaal.
Triest
Maar toch is het triest dat er zoveel pogingen worden gedaan om discriminatie te ontkennen, te bagatelliseren of te omzeilen. Ik zou nog veel meer praktijkvoorbeelden kunnen aandragen. Het maakt dat ik ervan overtuigd ben dat een grote groep goede werknemers nutteloos en nodeloos aan de kant zit.
Het goede nieuws
Er is ook goed nieuws, want in onze HR-branche groeit de bewustwording. Dat merk ik aan allerlei initiatieven van brancheorganisaties, de overheid, maar ook van bedrijven die voorop lopen en diversiteitsbeleid ontwikkelen. Fijn om te weten. Dat zal mijn kansen verhogen als ik het komende jaar weer opnieuw op zoek zou moeten naar een baan. Gelukkig ziet dat er niet naar uit!
artra
Ik zit namelijk helemaal op m’n plek. Er wordt bij artra hard gewerkt aan het ontwikkelen van goed opleidingsmateriaal voor de HR-branche. Een van de thema’s die we onder handen hebben genomen is grensoverschrijdend gedrag. Super dat ik samen met mijn collega’s een bijdrage kan leveren aan nieuwe e-learning modules op het gebied van discriminatie, pesten, seksuele intimidatie en agressie. Hou onze website in de gaten, want jullie gaan nog veel van ons horen.
Grensoverschrijdend gedrag
Lees meer over de trainingen die artra heeft omtrent grensoverschrijdend gedrag. lees meer
Willy de Kreij
Willy heeft jaren als trainer/adviseur gewerkt in de flexbranche. Nu ontwikkelt ze trainingen voor artra en werkt ze als HR-professional. “Het is fantastisch om een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling, de professionalisering én het succes van deze kleurrijke organisatie!”
