Arbodiensten waarschuwen voor meer psychisch verzuim, vanwege de coronacrisis. We missen sociale steun en contacten door het thuiswerken. Sommige mensen hebben het gevoel dat ze moeten overcompenseren in uren. De een lukt het beter om zich aan te passen aan de nieuwe situatie dan de ander. Dat heeft te maken met psychische weerbaarheid en mentale veerkracht. Daarom kan het verhaal van Marc de Hond een voorbeeld zijn voor anderen.
Begin deze maand werden we opgeschrikt door het overlijden van deze voormalig internetondernemer, radio-dj, theatermaker en rolstoelbasketballer. Hij overleed op 42-jarige leeftijd. Hij inspireerde veel mensen met zijn positieve kijk op het leven en mentale veerkracht. Wat kunnen we leren van Marc de Hond?
Marc de Hond belandde in zijn twintigerjaren in een rolstoel. Een fout bij het verwijderen van een tumor in zijn ruggenmerg veroorzaakte een dwarslaesie. Ondanks alle tegenslagen liet Marc het er niet bij zitten. Hij schreef boeken, maakte theatervoorstellingen en verzorgde lezingen. Hierin vertelde hij hoe hij om is gegaan met zijn handicap.
Toch vond ook Marc het in het begin moeilijk te accepteren. Na maanden van revalidatie was het gelukt om een paar meter te lopen met een rollator. Maar het was hem het harde werken niet waard. Hij accepteerde vanaf dat moment dat hij zijn energie beter in andere dingen kon steken.
Voordat Marc de Hond een dwarslaesie kreeg, was hij al succesvol. Zo was hij gestopt met zijn studie om een succesvolle website op te richten en was hij radio-dj bij 3FM. Maar ook daarna bleef hij zijn eigen plan trekken. Hij begon met rolstoelbasketbal, waar hij in het nationale team terecht kwam, schreef boeken en speelde in uitverkochte theaters. Ook op persoonlijk vlak dacht Marc groots. Toen hij voor de tweede keer ziek werd in 2018, vroeg hij zijn vriendin ten huwelijk op het podium van Carré en nodigde hij de beste interviewers en theatermakers uit voor een serie gesprekken, om na te kunnen laten aan zijn jonge kinderen.
Als professioneel rolstoelbasketballer kwam hij erachter hoeveel vaardigheden hij nog nodig had buiten het veld. Met de achterwielen van een stoepje af kunnen, een steile helling af durven en zich kunnen redden in een ruimte die niet was aangepast aan zijn handicap. Maar toen hij eenmaal de vaardigheden had ontwikkeld om zelfredzaam te zijn, had hij zijn eigen toegankelijkheidsproblemen opgelost.
Zelfstandigheid was belangrijk voor Marc. Hij wilde zichzelf kunnen redden en niet afhankelijk zijn van anderen. Maar in de loop der jaren leerde hij juist dat het niet erg is om hulp te vragen. Toen hij net een relatie had met zijn latere vrouw Remona, wilde hij haar laten zien hoe goed hij voor zichzelf kon zorgen. Maar toen ze langer samen waren, vond hij dat minder belangrijk. Hij stond haar toe om hem te helpen, bijvoorbeeld als hij uit z’n stoel was gevallen.
Naast zijn doorzettingsvermogen is vooral zijn instelling bewonderenswaardig. Zo zei hij ooit in een interview met Trouw in 2015: “Ik geloof echt dat ik mijn theatercarrière van mijn dwarslaesie cadeau heb gekregen. Als ik dit verhaal niet had, wat zou ik dan vertellen op het podium? Had ik alleen maar grapjes over ‘ik ben de zoon van Maurice de Hond’ en hoe erg dat is.” En dat is waar hij anderen mee wilde inspireren, om ‘lichtjes op te hangen in een donkere tunnel’.
“Andere mensen zijn er ook goed uitgekomen. Dus waarom zou ik dat niet kunnen?” – Marc de Hond
Marc stond bekend om zijn humor. De theatershows zaten er vol mee. Grappen maken is een uitstekende manier om te dealen met vervelende gebeurtenissen. Zo zei Marc bij de zoveelste opname in het ziekenhuis: “We hebben geboekt bij een heel slechte AirBnB.” En voordat zijn blaas vanwege de kanker verwijderd moest worden, gaf hij een ‘Uitblaasfeestje’ met familie en vrienden om afscheid te nemen van zijn blaas.
Deze positieve instelling staat symbool voor Marc. “Ondanks alle tegenslagen probeerde hij alles uit het leven te halen”, zegt Nada van Nie. Zij maakte de documentaire Tot de dood ons scheidt over de laatste levensfase van Marc de Hond. “Door zijn optimisme tilde Marc de mensen om hem heen gewoon op.” Optimisme is een sterk middel om met moeilijke situaties om te gaan. In het geval van Marc hielp het hem niet alleen bij zijn leven, maar hij hielp er ook anderen mee.
Ook na zijn dood is Marc de Hond in staat om mensen te inspireren. Afgelopen week kwam een documentaire uit over zijn laatste maanden. Deze trok een half miljoen kijkers. Het is fijn om te kunnen leren van anderen. Zeker in tijden als deze, waar psychische klachten al gauw op de loer liggen… Marc de Hond is daar een uitstekend rolmodel voor.