De geschiedenis van de uitzendbranche

De Amerikaan Samuel L. Workman is één van de pioniers geweest op het terrein van het uitzendwerk. Hij had een eenmanszaak en zond mensen tijdelijk uit. Hij kwam met het idee “rented help”. Oftewel, inhuurbare arbeidskrachten. 

In de jaren ’50 kwam het uitzendvak pas naar Nederland. Voornamelijk op freelance basis werden mensen uitgezonden in de administratieve sector. Een bureauhouder/ administrateur trad hierbij op als intermediair. Deze legde contact tussen de opdrachtgever en de uitzendmedewerker en verzorgde de facturering. De freelancer/ uitzendmedewerker ontving een salaris waarover hij zelf inkomstenbelasting moest afdragen.

De Algemene Bond Uitzendondernemingen (ABU) is sinds 1961 een belangenbehartiger voor ondernemers in de flexbranche.

Wim Ruggenberg treedt aan als bestuurder van de werkgeversvereniging VNO.

De Nederlandse Bond van Bemiddelings- en Uitzendondernemingen is in 1994 opgericht om de belangen te behartigen van voornamelijk MKB-flexorganisatie (midden- en kleinbedrijf).

De Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs werd in 1998 ingevoerd om de rechten van werknemers te waarborgen. Deze wet is afkomstig van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Stichting Naleving CAO voor Uitzendkrachten controleert uitzendorganisaties. Zij geeft voorlichting over de cao en arbeidsvoorwaarden.

Uit een sociologisch onderzoek bleek dat een meerderheid van de uitzendbureaus zich schuldig maakt aan discriminatie.

De Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) en de nieuwe uitzend-cao treden in werking.