Nationale Carrièrebeurs: arbeidsmarktcommunicatie at its best?
Na een kort sprintje door het gloednieuwe station van Ede-Wageningen, stond ik hijgend voor het laatste treinstel richting Den Helder. Na een overstap, een gemiste metro en een (windracht 7) wandeling, liep ik langs het Europaplein naar de RAI.
In de RAI vond de 26e editie van de Nationale Carrièrebeurs plaats. Met ruim 13.000 bezoekers, 300 topwerkgevers en meer dan 100 workshops is het hét grootste carrière-evenement in Nederland.
Kleuren
Eenmaal op locatie liep ik tegen de stroom mensen in die allemaal gekleurde tasjes droegen. De kleuren bleken doordacht te zijn, want zodra ik mijn gratis ticket scande, kreeg ik een roze tasje, een keycord en een QR-code met de tekst “Ik ben Anna – HBO Overig”.
We – mijn generatie in het bijzonder – willen niet in hokjes worden geplaatst (kiezen ze liever zelf), maar ik moet toegeven dat de kleuren zeer effectief waren. De differentiatie in branches kwam ook terug op de stands van de beurs. Het was duidelijk aangegeven of een bedrijf geschikt was voor mbo, hbo of wo, de taal en de branche.
Informatie versus interactie
Inmiddels stond de klok op 13:30 uur. Het was gezellig druk, een beetje chaotisch, maar niet overweldigend. Bovenaan de roltrap kon ik het programma nog eens bekijken, op het grote bord bij de ingang. Na het verkennende rondje werden de verschillende wervingstactieken van de werkgevers duidelijk. Het verschil in aanpak lag in het gebruik van informatie (minimale opstelling + een paar flyers) of interactie (een activiteit + goody bags). Zo kwam ik een silent disco tegen, een schietsalon, een levensgrote Dokter Bibber, basketballen en racen in een simulator – inhakend op de aankomende Grand Prix’s.
De stands van de overheid, ministeries en universiteiten kozen voor een meer inhoudelijke aanpak. De stand van Bunq was het meest minimalistisch, met slechts één medewerker en een paar flyers.
Techniek- en retailstands, maar ook Defensie, hadden meer uit de kast getrokken. Los van activiteiten en gratis extraatjes waren sommige stands ook veel beter bemand, waardoor er meer vertegenwoordiging en dus ook meer kans op interactie was. Iets wat alle stands gemeen hadden, waren chocolade-paaseitjes, natuurlijk in lijn met hun branding: levendig blauw voor Primark, rood voor Scapino, oranje voor PostNL, enzovoort.
Bezoeker = Koning
Veel stands hadden schermen van verschillende groottes, afhankelijk van de omvang van het bedrijf. Op deze schermen werden vacaturepagina’s weergegeven of inschrijfformulieren. Op deze manier konden geïnteresseerden direct naar passende vacatures zoeken en snel actie ondernemen.
Kortom, het werd bezoekers heel erg makkelijk gemaakt. De bedrijven hielden de drempel laag, maar staken ook nog eens hun hand uit om je eroverheen te helpen.
Dan komt the burning question; Is de werkzoekende koning? Moet je alles zo makkelijk mogelijk voor werkzoekenden maken om de beste resultaten te behalen?
Misschien wel. De bezoekers waren (naar mijn inschatting) ongeveer gelijk verdeeld tussen Gen Z en Millennials. De gemiddelde aandachtspanne is slechts 8 seconden (thanks, TikTok), alles moet zo snel en efficiënt mogelijk. Gemak boven moeite.
We willen snel resultaten zien, want we willen geen tijd verspillen, maar we hebben ook nog last van FOMO (fear of missing out) want je wil ook niet achter de feiten lopen. We willen een carrière en we willen die nu. Dus die schermen met vacatures waren eigenlijk niet eens zo’n slecht idee. Direct een baan zoeken, direct inschrijven voor dat vervolggesprek. Beter nu dan later. Knopen doorhakken.
Cv Check en LinkedIn Photobooth
Nog twee handige stands, waren de CV-check en de LinkedIn-photobooth. Beide stands waren populaire attracties, want tijdens elk rondje stonden er lange rijen. Het is een terugkerend iets; we houden van gemak.
Werkgevers moeten zich onderscheiden en opvallen. Wat op de beurs werd gedaan met de activiteiten, allerlei extra’s, wordt ook vaak toegepast in vacatureteksten met bulletpoints zoals:
- Een pingpongtafel op kantoor!
- Elke week vers fruit!
- Wekelijkse gezellige borrels!
De app & workshops
Veel bezoekers liepen rond met hun mobiel in de hand. Niet om de laatste sneer van Wilders te lezen op X, maar om alle informatie op de Nationale Carrièrebeurs app te bekijken. Een overzicht van alle werkgevers, de plattegrond en de workshops met tijden stonden er allemaal netjes op.
Met een ontbijtkoekreep achter de kiezen liep ik om 15:25 terug de beurs op (moest me even afzonderen à la Omtzigt). De workshop ‘Het Grote Matchexperiment’ leek veelbelovend, maar om 15:29 kregen we te horen dat deze helaas niet doorging.
Volgend jaar
Nieuwe editie, nieuwe kansen – misschien gaat de workshop dan wel door. De ‘closing act’ was Marco Schuitmaker, maar die ervaring (engel)bewaar ik voor een ander moment – haha. Rond 16:00 liep ik richting de metro, waar ik door een strategisch gepositioneerde banner las dat de beurs volgend jaar op 28 en 29 maart plaatsvindt.
Het beste gesprek van de dag had ik overigens met AIESEC, een wereldwijd jongerennetwerk. De mensen van AIESEC waren enthousiast, duidelijk en toegankelijk. Er was ook een verleidelijk scherm, met een inschrijvingsformulier, dat ik uiteraard heb ingevuld. De eerstvolgende werkdag ontving ik een bericht om een fysiek gesprek in te plannen. Slim.
Dus ja, gemak wint.
Wie weet zit ik over enkele weken ergens in het buitenland iets nuttigs te doen voor AIESEC. Of misschien solliciteer ik toch op die vacature van Bunq of UFBG – er zijn ook zoveel opties (gelukkig maar).
